Ik heb een GROW gesprek met een van mijn teamleden bij VodafoneZiggo. In dit gesprek bespreken we persoonlijke- en werkgerelateerde doelstellingen. We zetten hier als het ware een stip op de horizon.
We hebben even bijgepraat en zijn klaar om het gesprek te beginnen. Op enig moment vraag ik: “Hoe zie jij je toekomst voor je? Wat zijn je ambities?” Zijn antwoord: “Een logische vervolgstap zou zijn om door te groeien naar een senior rol binnen het team”. Ik vraag hem zijn ogen dicht te doen en begin opnieuw: “Laat alles even los, je huidige positie, je werkervaring, logische vervolgstappen. Als je alles zou kunnen doen, wat zou je dan willen doen?” Hij antwoord: “Dan zou ik een functie zoals jij willen hebben. Ik merk dat mijn hart echt bij mensen ligt, veel meer dan bij techniek”. Een totaal ander antwoord! We hebben samen een nieuwe stip op de horizon gezet, de stappen die daarbij horen concreet gemaakt en een situatie gecreëerd die hem op een nieuwe koers heeft gezet.
We zijn zo gewend om onze keuzes te maken op basis van wat er op ons pad komt, dat wat we recht voor ons zien. Maar wat als we jaren geleden al een verkeerde weg zijn ingeslagen? Wat als we deze weg en alle aftakkingen daarvan blijven volgen? Wat betekend dat voor ons werkgeluk, ons levensgeluk?
Volg je hart. Doe waar je echt gelukkig van wordt. Durf weer te dromen. De weg daarnaartoe kan dichterbij zijn dan je denkt.
Hoe maak jij je keuzes? Volg jij je hart of volg je voornamelijk de route die je voor je ziet, die veilig voelt? Wat zou jij willen doen als alles mogelijk was? En wat houdt je tegen?
0 Comments